Πρώτη σκληρή αλήθεια ζωής: Αν νομίζεις ότι η ζωή σου έχει τελματώσει, το λάθος είναι δικό σου!
Με άλλα λόγια, σου λείπει η δύναμη να πεις: «Εγώ είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου και για όσα την αποτελούν.»
Δύο εργάτες καθημερινά σταματούσαν τη δουλειά τους και έτρωγαν το κολατσιό τους. Ο ένας συνέχεια παραπονιόταν κάθε φορά που άνοιγε το κολατσιό του: «Πάλι σάντουιτς με κεφαλοτύρι! Το μισώ το κεφαλοτύρι. Το σιχαίνομαι!» Αυτή η δουλειά γινόταν μήνες. Μια μέρα ο συνάδελφός του, ακούγοντάς τον να παραπονιέται ξανά για το περιεχόμενο του σάντουιτς, τον ρωτά: «Μα αφού δε σου αρέσει το κεφαλοτύρι, γιατί δε λες στη γυναίκα σου να μη σου ξαναφτιάξει τέτοιο σάντουιτς;». Τότε ο άλλος του απαντά: «Τι δουλειά έχει η γυναίκα μου, ρε φίλε; Τα σάντουιτς μου εγώ τα φτιάχνω!»
Ναι, φίλοι μου, εσείς και μόνο εσείς είστε οι αληθινοί υπεύθυνοι για την ποιότητα της ζωής σας και τα αποτελέσματά σας. Μπορεί να κατηγορείτε τους άλλους, το κράτος, τους γονείς, το σύστημα ή οποιονδήποτε άλλο θέλετε. Το θέμα είναι πως, όσο και να αναζητάτε θύτες για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, εσείς εξακολουθείτε να έχετε την πρωταρχική κυρίαρχη δύναμη που διαμορφώνει τη ζωή σας. Τη δύναμη να βροντοφωνάζετε: «Εγώ είναι υπεύθυνος! Εγώ μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου και θα κάνω σήμερα την αρχή!»
Ποιος έφτιαξε το δικό σας «σάντουιτς» σήμερα;
Δεύτερη σκληρή αλήθεια ζωής: Αν επενδύεις όλο σου το χρόνο στο να αναλύεις προτού αποφασίσεις να κάνεις κάτι, πού θα βρεθεί ο χρόνος να αποφασίσεις και να δράσεις;
Σταματήστε να γίνεστε τόσο αναλυτικά προγραμματισμένοι πριν κάνετε κάτι, γιατί τότε δε θα βρείτε χρόνο να υλοποιήσετε όλα εκείνα που έχετε προγραμματίσει! Οι Αγγλοσάξονες έχουν «κλέψει» δικές μας λέξεις για να παρουσιάσουν αυτό το ελάττωμα: Analysis – Paralysis το λένε κι όλοι μας μπορούμε να καταλάβουμε τη θέλουν να πουν!
Τρίτη σκληρή αλήθεια ζωής: Έχεις δύο επιλογές – να αντιδράσεις ή να ανταποκριθείς στη ζωή. Ποια επιλογή διαλέγεις;
Η ζωή μοιάζει με μια θεραπεία. Ο τρόπος που της συμπεριφερόμαστε κάνει τη διαφορά. Όταν κάποιος άρρωστος χρειάζεται να πάρει μια θεραπεία, στο τέλος της θεραπευτικής περιόδου ο γιατρός τον επανεξετάζει και αποφαίνεται αν ο οργανισμός του ασθενούς ανταποκρίθηκε στην θεραπεία ή αν… αντέδρασε στη θεραπεία. Στη δεύτερη περίπτωση ο ασθενής εξακολουθεί να υποφέρει και παραμένει στο ψάξιμο, την αναζήτηση γιατρειάς και την αγωνία.
Εσείς ανταποκρίνεστε ή αντιδράτε στις προκλήσεις που καθημερινά η ζωή απλώνει στο δρόμο σας;
Τέταρτη σκληρή αλήθεια ζωής: Οι άνθρωποι κάνουν συχνά πράγματα για λόγους που δεν είναι προφανείς.
Ακόμα και οι άνθρωποι που έχουν ποιότητα μπορούν να γίνουν -και συχνά γίνονται- μικρόψυχοι και μικροπρεπείς. Όσο περισσότερο απλώνεται το σκοτεινό «πέπλο» της
αυτοαποκαλούμενης «παγκοσμιοποίησης» -που καμία σχέση δεν έχει με την παγκοσμιοποίηση που κάποτε υμνούσε ο John Lennon- τόσο περισσότερο θα μεταλλάσσονται οι ανθρώπινες συμπεριφορές. Οι σκληροί άνθρωποι θα γίνονται σκληρότεροι και οι παθητικοί στις προκλήσεις της ζωής θα υποφέρουν και θα βασανίζονται!
Πέμπτη σκληρή αλήθεια ζωής: Εκείνος που είπε πως το χρήμα δεν είναι το παν, μάλλον θα πρέπει να ήταν «μπατίρης»!
Φυσικά και προηγούνται η καλή υγεία, η αγάπη και τα τοιαύτα… Αλλά, φίλοι μου, όταν δεν υπάρχει η μέγιστη των ενεργειών, δηλαδή το χρήμα, τότε άντε να βρεις γιατρειά. Άντε να βρεις ηρεμία μυαλού να απολαύσεις ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα με τους αγαπημένους, να παίξεις τρυφερά με τα παιδιά σου…!
Το χρήμα είναι παντοδύναμο, γιατί η ενέργεια που αντιπροσωπεύει είναι παντοδύναμη. Τα κακά που προκαλεί τα κάνουν οι άνθρωποι. Ακριβώς όπως το νυστέρι στα χέρια ενός χειρουργού σώζει ζωές, ενώ στα χέρια ενός ψυχοπαθή «κόβει» ζωές, έτσι και το χρήμα.
Έκτη σκληρή αλήθεια ζωής: Οι άνθρωποι και οι νόμοι είναι υποκριτικοί. Μας ενοχλεί το απαγορευμένο, ενώ, παράλληλα, επιτρέπουμε το επικίνδυνο.
Νομίζουμε ότι μόνο τα ναρκωτικά σκοτώνουν, γι’ αυτό και ποινικοποιούμε τη χρήση τους. Η μόλυνση του περιβάλλοντος από την κρατική αδιαφορία, η ανύπαρκτη αστυνόμευση που επιτρέπει στον οικοπεδοφάγο να κάψει όλους τους πνεύμονες οξυγόνου της χώρας, γιατί δεν τιμωρούνται και δεν προλαμβάνονται ανάλογα;
Η τηλεόραση είναι ένα από τα σκληρότερα «ναρκωτικά». Ειδικά η αποχαυνωτική τηλεόραση που διαβρώνει συνειδήσεις, παραμορφώνει πρότυπα και καταβαραθρώνει ανθρώπινες αξίες και ιδανικά! Καθημερινά ακούω να μου λένε πόσο πολυάσχολοι είναι ορισμένοι και πως δεν τους μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος για να κάνουν πράγματα που θέλουν. Αν, όμως, τους ρωτήσεις για τις εξελίξεις σε κάποιο από τα τελευταία τηλεοπτικά σίριαλ του συρμού, είναι πλήρως… ενήμεροι!
Πόσο σας κόστισε η τηλεόραση που αγοράσατε για το σαλόνι σας; Πεντακόσια, χίλια ευρώ; ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ η καθημερινή της χρήση; Σε χρήμα, σε πνευματικότητα, σε έλλειψη επικοινωνίας, σε ώρες κενές, χωρίς σκέψη, χωρίς δημιουργική λειτουργία του μυαλού;
Πόσο μας κοστίζουν τα νοθευμένα, μπαγιάτικα, αισχροκερδώς υπερτιμολογημένα τρόφιμα που καθημερινά αγοράζουμε από τα μπακάλικα και τα σούπερ μάρκετ; Γιατί κανείς, μα κανείς, δεν ποινικοποιεί τη συστηματική αισχροκέρδεια και τη σταδιακή τροφική και ατμοσφαιρική δηλητηρίαση, που τόσο επαίσχυντα και ασύστολα εμπορεύονται οι λίγοι;
source
