Άλλη μια εποχή πέρασε και μια καινούρια έκανε την εμφάνισή της. Νιώθεις επιτέλους καλά, ήρεμος, λίγο πιο ανάλαφρος από πριν. Ο χωρισμός αυτός σου στοίχισε, δεν είσαι σίγουρος γιατί.
Ίσως ήταν ο χρόνος που έδωσες και πήγε χαμένος, ίσως οι ευκαιρίες που ζήτησες και δεν έλαβες ή τα συναισθήματα που ήταν πάντα δυσανάλογα με την πραγματικότητα. Όμως, προχώρησες, το άφησες πίσω σου και πλέον, μπορείς να χαμογελάς στις φωτογραφίες χωρίς να σφίγγεις τα δόντια σου.
Σίγουρα ένας χωρισμός σε ρίχνει ψυχολογικά, είτε το επέλεξες, είτε όχι εξαναγκάζεσαι να αλλάξεις τη ρουτίνα σου. Συνήθειες, σπίτι, ζωή, τα παίρνεις πάλι όλα απ’ την αρχή, με τη διαφορά ότι τώρα, βασίζεσαι στη δική σου πλάτη κι ακούς αποκλειστικά τη δική σου γνώμη.
Εάν πάλι ο χρόνος πέρασε πιο γρήγορα, ήταν γιατί δεν τον άφησες να πάει χαμένος. Συνειδητά αποφάσισες να προχωρήσεις, άφησες ένα διάστημα την ψυχή σου να ηρεμήσει κι έπειτα ντύθηκες, στολίστηκες και βγήκες έξω.
Δειλά στην αρχή, μαγκωμένα, αναζήτησες βλέμματα και χαμόγελα κι ύστερα έπιασες την κουβέντα. Θυμήθηκες πώς είναι να σε διεκδικούν, να θέλουν να σε μάθουν. Ένιωσες πάλι ενθουσιασμό, σκέφτηκες μετά από καιρό και κάποιον άλλον κι έσπρωξες για λίγο στην άκρη τις σκιές παλιών εικόνων.
Θα μπορούσες και να έκανες ένα βήμα παρακάτω να έμπαινες σε κάτι καινούριο, αν το παρελθόν δε σου χτυπούσε πάλι την πόρτα. Ναι, τώρα, που για λίγο ξεκόλλησες, που έκανες κάποια βήματα και προσπάθησες να μπεις σε καινούρια μονοπάτια.
Ένα «τι κάνεις;» και ένα «μου έλειψες» ήταν αρκετά να σε κάνουν να οπισθοχωρήσεις. Τον αριθμό τον ήξερες καλά, τον είχες μάθει απέξω ακόμα κι αν τώρα είχε αλλάξει στοιχεία κι είχε αποκτήσει όνομα κι επίθετο. Απλές φράσεις, βαρύγδουπες δηλώσεις, λίγες μόνο λέξεις και σε ταράζουν.
Εννοείται θα απαντήσεις, από σεβασμό και μόνο. Με αυτόν τον άνθρωπο μοιράστηκες τόσα και κάπου βαθιά μέσα σου παραδέχεσαι ότι κι εσύ θέλεις να τον δεις, γι’ αυτό κι η συνάντηση δεν αργεί να κανονιστεί.
Το μέρος γνωστό μα εσείς οι δυο άγνωστοι. Ένα δειλό φιλί στο μάγουλο και μια υποψία αγκαλιάς. Κάθεσαι και κάνεις πως επεξεργάζεσαι το χώρο, ξέρεις κάθε γωνιά αυτού του μαγαζιού, αλλά το βλέμμα σου δειλιάζει να κοιτάξει απέναντι. Δε θέλεις η ταραχή σου να προδοθεί και το ίδιο παρατηρείς κι απ’ την άλλη πλευρά.
Στιγμές αργότερα κι οι παύσεις διακατέχονται η μια την άλλη. Μίλησες για την καινούρια σου ζωή σε μόλις μερικά λεπτά και τώρα αισθάνεσαι άσχημα που δεν έβαλες λίγη παραπάνω σάλτσα. Ανταπέδωσες το ερώτημα και ξαφνιάστηκες με όσα άκουσες. Πόσο άλλαξε αυτός ο άνθρωπος σε τόσο λίγο χρόνο;
Σ΄ αυτό το σημείο η εξέλιξη δύναται να ακολουθήσει δυο δρόμους. Λίγα μόλις λεπτά απ’ την πρώτη σας συνάντηση και τα συναισθήματά σου μπορούν να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια.
Στην πρώτη διαδρομή θα νιώσεις ξανά κάτι να φουντώνει μέσα σου για αυτόν τον άνθρωπο. Θα τον δεις πιο όμορφο, πιο ελκυστικό. Θα ζηλέψεις που εσύ δεν τα έχεις καταφέρει τόσο καλά, θα θελήσεις να κλέψεις κάτι απ’ την αυτοπεποίθηση του.
Θα απαιτήσεις, όπως μόνο εσύ ξέρεις, μια ακόμα επιβεβαίωση. Στο σενάριο αυτό η έλξη θα υπάρχει ακόμα μεταξύ σας και το σεξ, ακόμα κι αν είναι για τελευταία φορά, θα είναι αναπόφευκτο. Τίποτα μεμπτό δεν υπάρχει εδώ αρκεί κι οι δυο να συμφωνείτε για το ενδεχόμενο επανασύνδεσης ή μη, καθώς σε αντίθετη περίπτωση απλά το πισωγύρισμα παίρνει μορφή μονιμότητας.
Ο δεύτερος δρόμος είναι λίγο πιο ανάλαφρος. Εδώ θα συνειδητοποιήσεις πόσο καλά έκανες που άφησες τον άνθρωπο αυτό στο παρελθόν σου. Μια παραπάνω δική σου κουβέντα, μια σπόντα απ’ την απέναντι όχθη κι ο τσακωμός δεν αργεί να ξεκινήσει.
Καρφιά, μαχαιριές , λέξεις που πληγώνουν, απόδοση ευθυνών και θυμάσαι ξανά στιγμές απ’ την κοινή σας ζωή. Κανείς απ’ τους δυο δεν ήταν έτοιμος γι’ αυτή τη συνάντηση και με κάθε επιφύλαξη πάντα, κανείς δε θέλει να παραδεχτεί τα λάθη του. Ίσως συναισθήματα ακόμα να υπάρχουν, αλλά σίγουρα δεν είναι έτοιμα να αλλάξουν μορφή.
Στο σενάριο αυτό του τσακωμού, πληγώνεις και πληγώνεσαι, γιατί το φαρμάκι που στάζεις ή αυτό που δέχεσαι είναι μελετημένο και ρίχνεται έπειτα από ανάλυση και σκέψη, για αυτό και πονά λίγο περισσότερο.
ΥΓ. Κάποιοι πιστεύουν πως υπό κατάλληλες συνθήκες το παρελθόν μπορεί να γίνει παρόν και να έχει μέλλον. Για μένα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι καλό να έχουν ποικιλία σε ανθρώπους κι εμπειρίες κι όχι να βιώνονται κάθε φορά απ’ τα ίδια πρόσωπα.
Επιμέλεια Κειμένου Ματίνας Στυλίδου: Πωλίνα Πανέρη
source
