Η Ας Σότο, έχει διαγνωστεί με λεύκη από την ηλικία των 12 ετών. Όταν ξεκίνησε να εξαπλώνεται, η νεαρή άρχισε να ντρέπεται για το δέρμα της, αφού ένα άλλο κορίτσι την ρώτησε αν είχε πλυθεί με χλωρίνη. Σήμερα, η 21 ετών κοπέλα, όχι μόνο δεν ντρέπεται, αλλά αγκαλιάζει το δέρμα της.
Στο τέλος της εφηβείας, η Σότο αποφάσισε πως το δέρμα της δεν θα την κρατούσε πια πίσω. Έβαζε στον εαυτό της μικρές, καθημερινές προκλήσεις, όπως το να περπατήσει δημόσια χωρίς να φορά μακρυμάνικο μπλουζάκι. Σταδιακά, όλα αυτά την οδήγησαν στο να μετατρέψει το σώμα της σε έργο τέχνης. «Ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει την ομορφιά της λεύκης μου, μέχρι που μάρκαρα τα σημάδια με μαύρο μαρκαδόρο. Με βοηθά πραγματικά να αναδείξω τα διαφορετικά χρώματα του δέρματός μου», αναφέρει η νεαρή.
Το σώμα της μοιάζει πλέον με διαφορετικά έργα τέχνης. Συμπεριλαμβάνεται ο πίνακας «Έναστρη Νύχτα» του Βαν Γκογκ και δεν υπάρχουν όρια. «Αυτό που οι άλλοι θα αντιλαμβάνονταν ως ατέλεια, εγώ το μετέτρεψα σε κάτι πιο όμορφο και αποδεκτό από πριν», δηλώνει η Σότο.
Η Ας Σότο, έχει διαγνωστεί με λεύκη από την ηλικία των 12 ετών.
Είναι μια σπάνια ασθένεια του δέρματος, που προκαλεί την απώλεια της χρωστικής ουσίας, αφήνοντας μεγάλα άσπρα σημάδια σε όλο το σώμα.
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, η λεύκη εξαπλώθηκε περισσότερο στο σώμα της Ας και ξεκίνησε ο εκφοβισμός της.
Ένα μικρό κοριτσάκι, ρώτησε την Ας αν έχει πλυθεί με χλωρίνη και τότε η ίδια ντράπηκε για το δέρμα της. Αποφάσισε να μην το δείξει ποτέ δημόσια.
«Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που κάποιος μου είπε κάτι τέτοιο, έκλαιγα και έκλαιγα και δεν ήθελα να έχω αυτή την πάθηση πια», λέει η νεαρή.
Ωστόσο, στο τέλος της εφηβείας της, αποφάσισε να θέσει προκλήσεις στον εαυτό της, όπως το να βγει έξω φορώντας κοντομάνικο μπλουζάκι.
Μέχρι να ασχοληθεί με την τέχνη του σώματος, δεν είχε μάθει να αγαπά το δέρμα της.
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει γύρω από τα λευκά σημάδια, και είδε πως μοιάζει με παγκόσμιο χάρτη.
«Ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει την ομορφιά της λεύκης μου, μέχρι που μάρκαρα τα σημάδια με μαύρο μαρκαδόρο. Βοηθά πραγματικά να αναδείξω τα διαφορετικά χρώματα του δέρματός μου».
«Θα συνεχίσω να δημιουργώ διαφορετικά έργα τέχνης με το σώμα μου και ελπίζω να εμπνεύσω και άλλους ανθρώπους».
«Αυτό που οι άλλοι θα αντιλαμβάνονταν ως ατέλεια, εγώ το μετέτρεψα σε κάτι πιο όμορφο και αποδεκτό από πριν».
