Ο Ρούιτ, σήμερα 61 ετών, όχι μόνο φροντίζει τους φτωχούς ασθενείς, αλλά έχει αναπτύξει και μια πρωτοποριακή τεχνική μικροχειρουργικής αφαίρεσης του καταρράκτη. Η επέμβαση σε κάθε μάτι διαρκεί πέντε λεπτά και κοστίζει 25 δολάρια, αντί για εκατοντάδες δολάρια στα Δυτικά νοσοκομεία. Η τεχνική του Ρούιτ, γνωστή πλέον ως «μέθοδος του Νεπάλ», δεν απαιτεί περίπλοκο χειρουργικό εξοπλισμό και πλέον διδάσκεται στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Χρησιμοποιώντας μόνο τοπικό αναισθητικό, ο Ρούιτ κάνει μια μικρή τομή στον κερατοειδή, αφαιρεί τον θολωμένο ενδοφακό του ματιού και τον αντικαθιστά με έναν τεχνητό φακό χαμηλού κόστους αλλά καλής ποιότητας.
«Τα αποτελέσματα είναι φανταστικά» σχολιάζει ο Δρ Τζέφρι Τάμπιν, οφθαλμίατρος του Πανεπιστημίου της Γιούτα. «Ο Δρ Ρούιτ ήταν ο πρώτος που έβαλε τεχνητούς φακούς σε φτωχούς ασθενείς του αναπτυσσόμενου κόσμου. Κανείς δεν έχει αποκαταστήσει την όραση τόσων πολλών ανθρώπων» επισημαίνει. Ο ίδιος ο Ρούιτ υπολογίζει ότι έχει χειρουργήσει περίπου 120.000 ασθενείς, και κανείς δεν αμφισβητεί τον ισχυρισμό του. Έχει επίσης ιδρύσει το Cureblindness.org και το Ινστιτούτο Τιλγκάνγκα, το οποίο εκπαιδεύει γιατρούς, διατηρεί τράπεζα μοσχευμάτων κερατοειδή και αξιοποιεί τα έσοδα από πλούσιους ασθενείς για την φροντίδα των φτωχότερων. Ακόμα, το Ινστιτούτο παράγει κάθε χρόνο 450.000 ενδοφακούς που κοστίζουν μόλις 3 δολάρια ο καθένας, συγκριτικά με 200 σε πλούσιες χώρες.
Το έργο του Ρούιτ εμπνέει τώρα άλλους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Ο Δρ Ντέιβιντ Τσανγκ, πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Καταρράκτη και Διαθλαστικής Χειρουργικής, τον περιγράφει ως «έναν από τους σημαντικότερους οφθαλμιάτρους του κόσμου». Ένας από τους τελευταίους ασθενείς του Ρούιτ ήταν η Τούλι Μάγια Θινγκ, μια γυναίκα 50 ετών που αδυνατούσε να φροντίσει την οικογένειά της λόγω καταρράκτη. «Δεν μπορώ να φέρω νερό ή καυσόξυλα.
Δεν μπορώ να μαγειρέψω. Έχω πέσει πολλές φορές. Έχω καεί από τη φωτιά» είπε η ίδια στους NY Times. Μία μέρα μετά την επέμβαση, ο Ρούιτ αφαιρεί τους επιδέσμους της Τούλι Μάγια. Εκείνη ανοιγοκλείνει για λίγο τα μάτια και μετά κοιτάζει γύρω της για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. «Πριν έπρεπε να σέρνομαι για να μετακινηθώ. Τώρα μπορώ να σηκωθώ και να περπατήσω» είπε. Μετά, άρχισε να χορεύει…
πηγή: in.gr
