Ποιες οι καυτές αποκαλύψεις για τον… ξυλοδαρμό φοιτήτριας από καθηγητή της στον Βόλο;
Απόγευμα Πέμπτης, 2 Φεβρουαρίου 2017. Στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστήμιου Βόλου μία εικοσάχρονη φοιτήτρια του τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, η Ε.Γ., ανοίγει βιαστικά την πόρτα του γραφείου του 50χρονου διοικητικού υπαλλήλου του Πανεπιστήμιου, Ν.Γ.
Οι φωνές τους ακούγονται μέτρα μακριά, ωστόσο κάποιοι κάνουν σαν να μην τους ακούν. Μέσα στο γραφείο, ο γεροδεμένος Ν.Γ. είναι εκτός εαυτού. Ουρλιάζει, βρίζει, ωρύεται, χτυπά.
Και πάλι, δεν τους ακούει κανείς. Λίγη ώρα αργότερα η Ε.Γ, στέκεται μπροστά στο ασανσέρ της Σχολής και ικετεύει για βοήθεια. Είναι γεμάτη αίματα, με μώλωπες στα χέρια και το σώμα, σε ημιλιπόθυμη σχεδόν κατάσταση. Κλαίει, φωνάζει, απειλεί και ορκίζεται εκδίκηση. Κάποιοι φοιτητές, της λένε να ηρεμήσει, άλλοι πως όλα θα πάνε καλά και κάποιοι τρίτοι τη ρωτάνε ποιος την έφερε σ’ αυτή την κατάσταση:
“Ο Ν.Γ.”, τους απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη. “Ο Ν.Γ. και θα το πληρώσει ακριβά!”. Τα παιδιά δεν πιστεύουν στ’ αφτιά τους. Δεν μπορούν να πιστέψουν πώς ο κατά γενική ομολογία “cool” Ν.Γ. έφτασε σ’ αυτό το σημείο. Της δίνουν νερό, της λένε να ηρεμήσει και καλούν βοήθεια.
Η Ε.Γ. μεταφέρεται με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, συνοδεία καθηγητών του Πανεπιστήμιου, στο “Αχιλλοπούλειο” Νοσοκομείο Βόλου όπου της παρέχονται οι πρώτες βοήθειες και καταθέτει μήνυση εναντίον του Γ.Π. ο οποίος συλλαμβάνεται και οδηγείται στο Αυτόφωρο κατηγορούμενος για σωματική βλάβη, απειλή και εξύβριση. Καταθέτει κι εκείνος μήνυση, υποστηρίζοντας ότι όσα ισχυρίζεται η φοιτήτρια είναι ψέμματα.
Τις επόμενες ημέρες, δημοσιογράφοι του Βόλου επιχειρούν να ρίξουν φως στην πρωτόγνωρη για την πανεπιστημιακή κοινότητα υπόθεση ξυλοδαρμού. Κανείς δεν είδε τίποτα. Κανείς δεν άκουσε κάτι. Κανείς δεν γνωρίζει, και στην πραγματικότητα ούτε και θέλει να μάθει.
Ο τόπος είναι μικρός και η δημοσιοποίηση ονομάτων, προσώπων και καταστάσεων “ντροπής πράγμα”: “Είναι απίστευτη η μυστικοπάθεια που κράτησαν στο Πανεπιστήμιο γύρω από το θέμα του ξυλοδαρμού”, λέει γνωστός δημοσιογράφος του Βόλου και συνεχίζει: “Όταν πήγαμε την επόμενη ημέρα το μόνο που συναντήσαμε ήταν στόματα ερμητικά κλειστά.
Αυτό που μας έκανε περισσότερο εντύπωση είναι ότι πέρα από τους καθηγητές δεν μιλούσε κανένας φοιτητής, καμία φοιτήτρια. Αν αυτά τα νέα παιδιά κρατούν το στόμα τους κλειστό μπροστά σε τέτοια σκηνικά, τότε η κοινωνία μας θα συνεχίσει να πέφτει θύμα ανάλογων περιστατικών βίας.
Είναι απαράδεκτο να σημειώνονται τέτοια γεγονότα μέσα σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα κι ακόμη πιο απαράδεκτο να κουκουλώνονται από τόνους σιωπής και ανοχής…” Ωστόσο, μέσα στη γενικότερη τήρηση σιγής ιχθύος, κάποιοι αποφάσισαν να μιλήσουν. Από θυμό, από έκπληξη, από μία βαθύτερη ανάγκη να συμβάλουν στο “θάνατο” ανάλογων περιστατικών…
Όταν ο Ν.Γ. γνώρισε την Ε.Γ.
Εκείνος, Λαρισαίος, κοντά στα πενήντα. Διοικητικός υπάλληλος αορίστου χρόνου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου που συγχρόνως παραδίδει μαθήματα πληροφορικής στο Τμήμα Μηχανικών, Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης όπου φοιτά και η Ε.Γ. Εκείνη, Αθηναία, λίγο πιο πάνω από τα είκοσι. Απόφοιτος ενός από τα καλύτερα σχολεία του Πειραιά, δραστήρια, έξυπνη, γλυκιά, κοινωνική.
Η αδυναμία του κ. “καθηγητή” στο πρόσωπό της δεν αργεί να γίνει αντιληπτή στην φοιτητική κοινότητα του Πανεπιστήμιου και να σχολιαστεί ποικιλοτρόπως: “Ο Ν.Γ ήταν γνωστός στο Πανεπιστήμιο για τον θαυμασμό του στο ωραίο φύλο”, λέει φοιτήτρια της Σχολής και συνεχίζει:
“Έκανε συνέχεια κομπλιμέντα σε διάφορες φοιτήτριες τόσο για τις πανεπιστημιακές τους όσο και για τις σωματικές τους “επιδόσεις”. Αν μου επιτρέπεται ο όρος είναι από εκείνους τους “γραφικούς” τύπους που πάντα θα σου πουν “πόσο όμορφη είσαι” ή “πόσο έχεις ομορφύνει το τελευταίο διάστημα”. Δεν τον παίρναμε και πολύ στα σοβαρά. Τις περισσότερες φορές απαντούσαμε στα κομπλιμέντα του με ένα χαμόγελο και απλώς τον προσπερνούσαμε. Η Ε..Γ. ωστόσο… κόλλησε.
Από όσο γνωρίζω ήταν ζευγάρι με τον “καθηγητή” τον τελευταίο ενάμισι χρόνο κι απ’ ό,τι ακούγεται το τελευταίο διάστημα ήθελε να χωρίσουν, απόφαση που προκάλεσε το θυμό του έχοντας ως κατάληξη τον ξυλοδαρμό της. Η στάση του ήταν απαράδεκτη και πραγματικά έχουμε σοκαριστεί όλοι στο πανεπιστήμιο. Ό,τι κι είχε συμβεί μεταξύ τους, ο Ν.Γ., δεν είχε κανένα δικαίωμα να συμπεριφερθεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Γιαυτό και περιμένουμε όλοι την παραδειγματική τιμωρία του!”.
Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά το συμβάν, την “παραδειγματική τιμωρία” του “καθηγητή” ζητά σχεδόν ολόκληρη η πόλη. Η “Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου” εκδίδει ανακοίνωση υπογραμμίζοντας ότι: “Όταν μία γυναίκα βρίσκεται γεμάτη αίματα και με σχεδόν χαμένες αισθήσεις από επίθεση ξυλοδαρμού, τότε αυτή η επίθεση έχει και κοινωνικό φορτίο. Πρόκειται για αυταρχική επίθεση στα πλαίσια μιας βαθιά ιεραρχημένης κοινωνικής σχέσης «ερευνητικού/ διδακτικού προσωπικού – φοιτήτριας», για μία σεξιστική επίθεση στη βάση της επιβολής της ανδρικής κυριαρχίας.
Το χέρι ενός άνδρα, πολλώ μάλλον σε έναν άγριο σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ξυλοδαρμό, δεν το σηκώνει ούτε η κακή ψυχολογική κατάστασή του, ούτε τα κοινωνικά προβλήματα, ούτε «το δίκαιο του που τον πνίγει», αλλά η ενσυνείδητη αντίληψη της κυριαρχίας του…Καμία γυναίκα που έχει υποστεί σεξιστική βία μόνη της! Καμία ανοχή στις εκδηλώσεις σεξιστικής βίας, στους δράστες και σε όσους προσπαθούν να τους συγκαλύψουν! Δε θα τους αφήσουμε να σταθούν σε χλωρό κλαρί!»
Την ίδια ώρα, η Αντιεξουσιαστική Ομάδα του Βόλου Α.Κ.ΡΗ.Δ.Α (Αντιεξουσιαστική Κατάληψη Ρήξης για την Διάχυση της Ανομίας) στέλνει με ανακοίνωση της απειλητικό μήνυμα στον Ν.Γ. αναρτώντας ταυτόχρονα την φωτογραφία του στο μεγαλύτερο site των αντιεξουσιαστών: “Ως Α.Κ.ΡΗ.Δ.Α δεν περιμένουμε να “αποδοθεί δικαιοσύνη” από τις πρυτανικές αρχές και τα αστικά δικαστήρια. Γνωστοποιούμε στο φασίστα σεξιστή Ν.Γ. ότι δεν έχει κανένα λόγο να κοιμάται ήσυχος. Τέτοια περιστατικά ωμής σεξιστικής βίας δε θα μείνουν αναπάντητα…Καλούμε αλληλέγγυες/ους, τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου (σ.σ. ημερομηνία κατά την οποία θα γινόταν συνεκδίκαση των υποθέσεων) στο δικαστήριο”. Ωστόσο, παρά τα “καλέσματα” και τα μηνύματα συμπαράστασης στο πρόσωπο της Ε.Γ., η φοιτήτρια, λίγες ώρες πριν το δικαστήριο, τα βρίσκει εξωδικαστικά με τον καθηγητή προχωρώντας νωρίς το πρωί της Δευτέρας σε ανάκληση της μήνυσης…
Το τρίπτυχο του φόβου και η αναστολή καθηκόντων
Ενοχές – τοπική κοινωνία – οικογενειακό περιβάλλον. Στο παραπάνω τρίπτυχο αποδίδουν κύκλοι του Βόλου την απόφαση της 20χρονης φοιτήτριας να μην κυνηγήσει δικαστικά τον άνδρα που την χτύπησε τόσο άνανδρα το απόγευμα της 2ας Φεβρουαρίου: “Απ’ όσο γνωρίζουμε, μπήκε στη μέση η οικογένεια της και την συμβούλευσε να το λήξει εδώ”, λέει πρόσωπο της πόλης και συνεχίζει: “Φοβόντουσαν τον αντίκτυπο που θα είχε ένας δικαστικός αγώνας στην εικόνα της Ε.Γ., τον διασυρμό της από τα ΜΜΕ, τα ψυχολογικά τραύματα που ενδεχομένως να προκαλούσε στην μετέπειτα ζωή της μία διαμάχη εντός των δικαστηρίων. Δεν είναι εύκολες υποθέσεις αυτές και ο τόπος μας είναι μικρός. Σε κανέναν δεν αρέσει να είναι δακτυλοδεικτούμενος.”
Σύμφωνα πάλι με πληροφορίες, η Ε.Γ., στην αρχή ήταν ανένδοτη επιθυμώντας την τιμωρία του πρώην συντρόφου της και κάνοντας πράξη μία από τις πιο αγαπημένες της ατάκες: “Από τον Πειραιά είμαι μωρό μου. Δεν χαμπαριάζω τίποτα…” Η πίεση ωστόσο από τους οικείους της την έκανε να αλλάξει γνώμη και να διαγράψει, έστω και για λίγο, τις μαχητικές ατάκες από το προσωπικό της λεξικό. Όσον αφορά στον Ν.Γ., η Διοίκηση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για τον ξυλοδαρμό και του επέβαλε αναστολή άσκησης καθηκόντων με τα παρακάτω τυπικά και ταυτόχρονα ουσιαστικά λόγια:
«Η ασφάλεια και η προστασία των φοιτητών και των φοιτητριών και η αυστηρή τήρηση της ακαδημαϊκής δεοντολογίας ως προς τη συμπεριφορά και το ήθος των υπαλλήλων είναι απαράβατος όρος λειτουργίας του Πανεπιστημίου και η αυστηρή τήρηση της ακαδημαϊκής δεοντολογίας ως προς τη συμπεριφορά και το ήθος των υπαλλήλων είναι απαράβατος όρος λειτουργίας του Πανεπιστημίου.»
Το λυπηρό στην όλη υπόθεση είναι πως εν έτει 2017 οι νόμοι της κοινωνίας ορίζουν περισσότερο ακόμη κι από εκείνους της δικαιοσύνης την τιμωρία ενός άνδρα που σακατεύει στο ξύλο μία γυναίκα. Το ελπιδοφόρο, προκύπτει αβίαστα από τον προσωπικό λογαριασμό της Ε.Γ στα social media, με λόγια που ανήκουν στον “ποιητή” Πάολο Κοέλιο: “Εκείνο που με κρατά στη ζωή είναι η ελπίδα. Έρχεται σε μένα κάθε πρωί, τραυματίζεται στη διάρκεια της μέρας και πεθαίνει αργά το βράδυ. Ξαναγεννιέται όμως κάθε ξημέρωμα…”Διαβάστε πώς έληξε η διαμάχη του λέκτορα με τη φοιτήτρια στον Βόλο.
