H ιστορία μιας γειτονιάς που έχει νομιμοποιήσει την ποpνεία, μέσα από μερικές συγκλονιστικές φωτογραφίες.
Το κορίτσι της πάνω φωτογραφίας ονομάζεται Kajol. Πιστεύει πως είναι 17 χρονών, αλλά δεν γνωρίζει την πραγματική της ηλικία. Για εννέα χρόνια ήταν παντρεμένη. Η θεία της την πούλησε στο παλαιότερο, νόμιμο ποpνείο του Μπαγκλαντές, το Kandapara. Έχει έναν γιο 6 μηνών, τον Mehedi.
Μόλις δύο εβδομάδες αφού τον γέννησε, την εξανάγκασαν να ξανακάνει σ3ξ με τους πελάτες. Βέβαια λόγω του μωρού της, δεν τα πάει πολύ καλά στα επαγγελματικά της.
Αυτή ήταν μια από τις εκατοντάδες ιστορίες που έχει να αφηγηθεί η φωτογράφος Sandra Hoyn, μετά το ταξίδι της στο Μπαγκλαντές, στην αρχή του χρόνου. Το Μπαγκλαντές είναι μία από τις λίγες μουσουλμανικές χώρες, στις οποίες η ποpνεία είναι νόμιμη. Η Ηoyn έμεινε για έναν περίπου μήνα στο Tangail, και συγκεκριμένα στον οίκο ανοχής Kandapara, ο οποίος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στη χώρα και υπάρχει εδώ και 200 χρόνια. Κατεδαφίστηκε το 2014, αλλά ξαναχτίστηκε και επαναλειτούργησε με τη βοήθεια τοπικών, μη κυβερνητικών οργανώσεων. Πολλές από τις γυναίκες που θα δεις γεννήθηκαν εκεί, μεγάλωσαν εκεί και δεν είχαν ιδέα πού να πάνε όταν το οίκημα καταστράφηκε.
Γυναίκες περιμένουν τους πελάτες τους στο Kandapara.
Οι υποστηρικτές των οίκων ανοχής υποστηρίζουν πως η εργασία του σ3ξ είναι σαν οποιαδήποτε άλλη δουλειά και πως οι ιερόδουλες δεν θα ήθελαν να κάνουν κάτι άλλο. Οι ίδιες οι εργαζόμενες διαδήλωσαν για τα δικαιώματά τους κι έτσι στο τέλος του 2014, ο Δικηγορικός Σύλλογος Γυναικών του Μπαγκλαντές έπεισε το Ανώτατο Δικαστήριο ότι η έξωση των ιερόδουλων ήταν παράνομη. Έτσι εκείνες επέστρεψαν αμέσως στα σπίτια τους.
Σήμερα, η «συνοικία των οίκων ανοχής» περιβάλλεται από ένα τείχος. Οι νόμοι και οι ιεραρχίες δύναμης που ισχύουν μέσα από αυτό είναι διαφορετικοί από αυτούς που ισχύουν στην κοινωνία. Για παράδειγμα, μέσα στους οίκους ανοχής οι γυναίκες είναι ταυτόχρονα αδύναμες, αλλά και δυνατές. Οι πιο ευάλωτες όμως είναι εκείνες που αποκαλούν «υποθηκευμένα κορίτσια» και πρόκειται για τις νεότερες του επαγγέλματος. Είναι από 12 έως 14 ετών.
Αυτά τα κορίτσια προέρχονται από φτωχές οικογένειες και είναι συχνά θύματα trafficking. Δεν έχουν καμία ελευθερία ή δικαιώματα. Ανήκουν στην τσατσά, ξεπληρώνουν με τη δουλειά τα χρέη τους και δεν τους επιτρέπεται να βγουν έξω ή να κρατήσουν χρήματα για τον εαυτό τους. Μόλις ξεπληρώσουν ό,τι οφείλουν (αυτό παίρνει από ένα μέχρι πέντε χρόνια), γίνονται ανεξάρτητες ιερόδουλες και μπορούν να φύγουν από το ποpνείο. Τότε μόνο μπορούν να πουν «όχι» σε πελάτη και να κρατήσουν τα χρήματα που βγάζουν. Αν και μπορούν ακόμα και να εγκαταλείψουν το επάγγελμα αυτό αφού «απελευθερωθούν», σπάνια επιλέγουν να το κάνουν, καθώς έχουν στιγματιστεί κοινωνικά εκτός των «σπιτιών» τους. Η εύκολη και σχεδόν μοναδική λύση είναι να συνεχίσουν τη δουλειά τους και να στέλνουν στις οικογένειές τους τα χρήματα που βγάζουν από το να κάνουν σ3ξ με πελάτες.
Όταν η Hoyn διάβασε ότι η πορνεία είναι νόμιμη στην περιοχή αυτή, θέλησε να δει πώς ζουν οι γυναίκες μέσα και έξω από τα «τείχη της ποpνείας». Το project της ονομάζεται «The Longing of Others». Όπως λέει η ίδια η φωτογράφος «Το να απαθανατίζω μια 15χρονη Πακιστανή με έναν πελάτη που δεν της άρεσε καθόλου, ήταν μια κακή εμπειρία. Ένιωθα σαν να την κακομεταχειρίζομαι με το να την τραβώ φωτογραφίες, αλλά πίεσα τον εαυτό μου να το κάνει. Δε θα ήταν αληθινό, αν δεν το έδειχνα. Ο πελάτης αυτός ήρθε με μια παρέα πέντε αντρών, όλοι εκ των οποίων ήθελαν να κάνουν σ3ξ μαζί της, ο ένας μετά τον άλλων. Ήταν απαίσιο.»
Η Papia, είναι 18 χρονών και βρίσκεται με δύο πελάτες στο κρεβάτι. Οι γονείς της πέθαναν όταν ήταν μικρή και παντρεύτηκε πολύ νέα. Ο άντρας της και η ίδια ήταν χρήστες ηρωίνης και γι” αυτό το λόγο η Papia μπήκε στη φυλακή. Λέει πως η φυλακή ήταν το καλύτερο μέρος που έχει πάει ποτέ, επειδή εκεί κανείς δεν την έδερνε. Εκεί ήταν που γνώρισε μια γυναίκα η οποία αργότερα την πήγε στον οίκο ανοχής.
source