Η υποβρύχια συγκόλληση είναι μία από τις πιο επικίνδυνες ασχολίες του κόσμου. Όταν βρίσκεσαι κάτω από το νερό, οι πιθανότητες είναι εναντίον σου. Η πίεση απειλεί να συνθλίψει το κορμί σου και οι φυσαλίδες κάνουν κάθε σου προσπάθεια δύσκολη, αφού σχηματίζουν “σύννεφα” που εμποδίζουν την ορατότητα.
Πώς πραγματοποιούνται οι υποβρύχιες συγκολλήσεις;
Για την ένωση δύο κομματιών μετάλλου κάτω από το νερό, πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά η ασφάλεια. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι τρόποι προσέγγισης του έργου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ιδανικά, χρησιμοποιείται ένα σύστημα ξηρού θαλάμου. Οι προσωρινοί αυτοί υπέρβαροι θάλαμοι εμποδίζουν την είσοδο του νερού στο χώρο εργασίας. Κάθε θάλαμος μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και τρεις συγκολλητές τη φορά.
Ανεμιστήρες που ελέγχονται από το πλήρωμα εδάφους, ανανεώνουν τον αέρα στο θάλαμο. Οι καμπίνες είναι πιεσμένες, για να ελαχιστοποιούν τις επιπτώσεις της ασθένειας της πίεσης.
Εναλλακτικά, υπάρχει και η υγρή συγκόλληση, μια πρακτική που χρησιμοποιείται κυρίως ως έσχατη λύση. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται εξαρτάται από το επίπεδο δυσκολίας της πρόσβασης στην περιοχή και το επίπεδο δριμύτητας. Οι υγρές συγκολλήσεις είναι πιο πιθανό να κρυώσουν πολύ γρήγορα από το νερό, αυξάνοντας τις πιθανότητες ραγίσματος.
“Η υγρή συγκόλληση είναι μία έκτακτη ή προσωρινή λύση”, εξηγεί ο υποβρύχιος συγκολλητής Τζεφ Πίτερς. Αυτή η απασχόληση απαιτεί εργασία σε τρομακτικά περιβάλλοντα, σε μεγάλος βάθος και με ελάχιστη ορατότητα. “Τα μέρη που δουλεύουμε είναι εξαιρετικά σκοτεινά και παγωμένα”.
Πώς λειτουργεί;
Το να χρησιμοποιεί κανείς ηλεκτρισμό στο νερό ακούγεται πολύ επικίνδυνο, που είναι, όμως όχι απαραίτητα για τον ηλεκτρισμό αυτόν καθαυτόν. Οι περισσότερες υποβρύχιες συγκολλήσεις γίνονται με τη βοήθεια μιας ράβδου συγκόλλησης, που χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρικό τόξο ως πηγή ενέργειας.
Στην υγρή συγκόλληση, ένα παχύ στρώμα φυσαλίδων δημιουργείται, καθώς εξατμίζεται η ροή στο εξωτερικό της ράβδου. Το αέριο στρώμα χρησιμεύει ως ασπίδα για το νερό και άλλες οξειδωτικές ενώσεις.
Ο κίνδυνος της υποβρύχιας συγκόλλησης
Όπως είναι αναμενόμενο, η υποβρύχια συγκόλληση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Μπορεί τα επικίνδυνα ρεύματα που εμποδίζουν τις διαδικασίες να σας φαίνονται λογικά, όμως κάποιοι άλλοι, μεγαλύτεροι κίνδυνοι, μπορεί να σας φανούν παράξενοι.
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους είναι οι “Δέλτα Πι” (ΔΡ) ή διαφορική πίεση, που αποτελούν έναν θανατηφόρο κίνδυνο για τους δύτες. Συμβαίνει όταν δύο σώματα νερού τέμνονται, καθένα σε διαφορετικό επίπεδο νερού, όπως τα επίπεδα νερού σε ένα φράγμα.
Η διαφορά βάθους δημιουργεί μια διαφορά πίεσης, όσο το νερό επιχειρεί να ορμίσει από ένα σώμα σε κάποιο διπλανό του, με μεγάλη δύναμη. Τα ΔΡ δε γίνονται αντιληπτά, μέχρι να είναι πολύ αργά να δραπετεύσεις. Η διαφορά πίεσης μπορεί να συσσωρευτεί σε εκατοντάδες κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο, κάνοντας δύσκολη τη διαφυγή. Κατά συνέπεια, ένας δύτης που εγκλωβίζεται στη συμφόρηση της ροής, διατρέχει μεγάλο κίνδυνο πνιγμού.
Η σωστή προετοιμασία και οι κατάλληλες πρακτικές πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, πριν εκτελεστεί με ασφάλεια η εργασία. Αν οι διαδικασίες ασφαλείας δεν εκτελούνται αυστηρά, μπορεί να προκύψουν θανατηφόρα ατυχήματα.
“Αν ένας δύτης χρησιμοποιεί φιάλη κατάδυσης, δεν έχει εξοπλισμό επικοινωνίας ή προσωπικό υποστήριξης και δεν είναι δεμένος στην επιφάνεια (ακριβώς το αντίθετο από αυτό που προβλέπεται), θα μπορούσε να ξεμείνει από οξυγόνο αν παγιδευτεί ή να πάθει υποθερμία”.
Πηγη newside