«Καταπίνει» 150 χιλιάδες στρέμματα ετησίως. Καταστρέφει γραμμές μεταφοράς ενέργειας, κτήρια και καλώδια. Ευθύνεται για τον «πνιγμό» της μητρικής βλάστησης στις περιοχές της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, της Β.Καρολίνας, του Τενεσί και της Φλόριντα.
Το όνομα του είναι «Κudzu» και έχει μείνει στην ιστορία ως «το αμπέλι που έφαγε το Νότο». Πρόκειται για ένα επιθετικό παράσιτο που φυτρώνει στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ από το 1883 και εξακολουθεί να κάνει ανυπολόγιστες ζημιές.
Το ισχυρό αυτό είδος φυτού, προέρχεται από την Κίνα, αλλά το 1876, Ιάπωνες το προσέφεραν ως δώρο προς τις ΗΠΑ, σε μια έκθεση που πραγματοποιήθηκε στη Φιλαδέλφεια. Σκοπός αυτής της προσφοράς ήταν να αυξηθεί με ταχείς ρυθμούς η πρόληψη διάβρωσης του εδάφους, ενώ παράλληλα τα βοοειδή θα σιτίζονταν με μια άκρως βιταμινούχα και θρεπτική τροφή.
Όταν το Kudzu, εισήχθη στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, στη Νέα Ορλεάνη, χρησίμευσε ως διακοσμητική φυλλωσιά, που τη φύτευαν σε χιλιάδες κήπους για την προστασία από τον ήλιο. Λόγω της γρήγορης ανάπτυξης του το τοποθετούσαν και κατά μήκος των ηλιόλουστων δρόμων για να δημιουργήσουν παχιά σκιά.
Σκαρφαλώνει επάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια και στο πέρασμα του εκριζώνει μικρότερα φυτά. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να εξαπλωθεί προς όλες τις κατευθύνσεις με αμείωτη ταχύτητα. Πολλές φορές το παρομοιάζουν με «εισβολέα» σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, που καταπίνει και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Αυτή η εντύπωση δημιουργήθηκε κυρίως από το γεγονός ότι «κλωνοποιείται» μόνο του και είναι ικανό να επιβιώσει σε όλες σχεδόν τις καιρικές συνθήκες.
Όταν οι βαμβακοπαραγωγοί παράτησαν τα χωράφια τους εξαιτίας μιας επιδρομής σκαθαριών, το 1920, το kudzu αφέθηκε στην τύχη του. Αφύλακτο σε ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες στο βαθύ νότο, αυξήθηκε σχεδόν ανεξέλεγκτα.
Μελέτη του πανεπιστημίου Brook της Νέας Υόρκης, έδειξε ότι το kudzu, αυξάνει τη συγκέντρωση των αερίων του οξειδίου του αζώτου, που αντιδρούν για να σχηματίσουν την όξινη βροχή και το νέφος.
source